Lieveheersbeestjes op Mepperdennen
Wie nu een rondje wandelt op Mepperdennen, komt veel lieveheersbeestjes tegen. Wij konden er al een heleboel verschillende fotograferen. Alle foto’s die u hier ziet, zijn gemaakt op Natuurbegraafplaats Mepperdennen en u kunt hierop klikken om ze te vergroten. Welke soorten lieveheersbeestjes het zijn? We hebben ons best gedaan om ze een naam te geven, maar het is ontzettend lastig om ze nauwkeurig te determineren. Simpelweg omdat er ontzettend veel varianten zijn (zo’n 5000 soorten wereldwijd), die soms behoorlijk op elkaar lijken.
De levenscyclus
Een lieveheerbeestje start als eitje, die na ongeveer een week uitkomt. De stekelige larve van een lieveheersbeestje lijkt nog helemaal niet op het kevertje zoals we deze kennen. Larven doen zich tegoed aan bladluizen en vervellen drie keer voordat ze verpoppen. Dit duurt ongeveer twintig dagen.
De pop hangt vaak onderaan een blad en hangt daar ongeveer een week, voordat deze uitkomt. De schilden van het lieveheersbeestje zijn dan nog zacht, kleurloos en zonder stippen. Het hard worden van de schilden duurt niet lang en ze krijgen ook al gauw hun kleur en stippen. Het is een fabeltje dat het aantal stippen iets zou zeggen over de leeftijd van het kevertje. Het aantal stippen blijft gelijk en lieveheersbeestjes worden gemiddeld niet langer dan een jaar oud.
Dankbaarheid, bescherming en geluk
Lieveheersbeestjes staan symbool voor bescherming, wedergeboorte, geluk en dankbaarheid. Bescherming gaat zeker op voor de tuin, want lieveheersbeestjes zijn goede bestrijders van bladluizen (sommige eten er wel vijftig stuks per dag). Omdat lieveheersbeestjes in het voorjaar ontwaken uit hun winterslaap, staan ze ook symbool voor wedergeboorte. Omdat ze slechts een jaar leven, herinneren ze ons eraan om in het hier en nu te leven, te genieten en om dankbaar te zijn voor kleine dingen. Al met al wekken de lieveheersbeestjes veel sympathie op, waardoor je ze eerder van je hand af zou blazen, dan dat je ze weg zou slaan. Om die reden is het lieveheersbeestje ook het beeldmerk van de Landelijke Stichting Tegen Zinloos Geweld.
Niet-zo-lieveheersbeestjes
Van gele of zwarte lieveheersbeestjes wordt weleens gedacht dat ze giftig zijn, maar deze zijn niet meer of minder giftig dan hun bekendere rode soortgenoten. Ieder lieveheersbeestje is in zekere mate giftig, maar ongevaarlijk voor mensen. Nog een misvatting is dat alleen Aziatische lieveheersbeestjes bijten. Alle lieveheersbeestjes kunnen bijten en een rood, soms iets pijnlijk bultje veroorzaken. Dit doen ze eigenlijk alleen maar als ze in het nauw worden gedreven, dus alleen om zich te verdedigen.
Wat ook niet veel mensen weten is dat lieveheersbeestjes ten tijde van voedselschaarste overgaan tot kannibalisme, waarbij niet alleen eitjes en larven worden opgegeten, maar ook gerust een volwassen exemplaar.
Aziatische invasie
In de jaren negentig werden er in België Aziatische lieveheersbeestjes geïmporteerd om bladluizen op biologische wijze te bestrijden. De Aziatische variant is groter dan de inheemse soorten en ze eten bovendien de larven van inheemse lieveheersbeestjes en andere insecten. Dit maakt ze een invasieve exoot, die een bedreiging vormen voor de inheemse biodiversiteit. Inmiddels is het dan ook niet meer toegestaan om Aziatische lieveheersbeestjes in te zetten voor het bestrijden van bladluis.
