“’t Komt wel goed”

“Daar wil ik het niet over hebben”, was het antwoord van Geert Kruit (69) op de vraag van zijn zwager, over of hij al weet wat hij zou willen als hij ooit komt te overlijden. Deze zondag zitten ze in de tuin bij zijn zus en het onderwerp komt toevallig ter sprake. “Ik weet het wel.”, zegt zijn zwager. “Ik wil op een natuurbegraafplaats worden begraven, dat lijkt me prachtig.” Geert knikt instemmend. “Dat wil ik ook”, zegt hij resoluut. Twee dagen later raakt hij geheel onverwachts in een coma door een hersenbloeding.

Aan elkaar verknocht

“Geert en ik kennen elkaar al ons hele leven. Ik was op de lagere school vriendinnen met zijn zus. We zijn vijftig jaar bij elkaar geweest, waarvan 47 jaar getrouwd. Je bent dan zó aan elkaar verknocht”, vertelt Willy vol liefde over haar man. Haar zoons, Geert en Jorgen kijken elkaar lachend aan. “Het was zelfs zo erg dat hij me mopperend opbelde als ma een dagje ging shoppen met vriendinnen”, zegt Geert. Hij vond het helemaal niets, als ze er niet was. Want hoe werkt die magnetron? Terwijl Willy alles had klaargezet en hij alleen op ‘start’ hoefde te drukken. “Hij liep zo dan de hele dag wat te kruimelen en dan kon hij wel twintig keer op een dag tegen zichzelf zeggen: ‘t Komt wel goed’. Dat was Geert”, glimlacht Willy bij de herinnering.

Geen zwaarmoedige begrafenis
De dag voor zijn hersenbloeding was hij nog gaan vissen met zijn kleinzoons, en ‘s avonds stond hij nog te klussen. Dat hij in een coma zou raken waaruit hij niet meer zou ontwaken, had niemand aan zien komen. “Er kwam toen ineens zoveel op ons af. Geert was een humorist, een vrolijke Frans. Hij had niet gewild dat het een zwaarmoedige begrafenis zou zijn. We waren blij dat we wisten dat hij naar een natuurbegraafplaats wilde. Natuurbegraafplaats Mepperdennen leek ons wel iets, maar die was nog niet officieel geopend. Gelukkig konden we met ons gezin en de kleinkinderen langskomen om een plekje te kiezen.”

Puur op gevoel
“Het was een soort open plekje, waar de zon precies op viel. Ik wist meteen: Dít is zijn plekje. Puur op gevoel. Toen de kinderen me vroegen wat ik zelf wilde, overviel me dat een beetje. Ik had daar nog nooit bij stilgestaan. Maar een plekje naast Geert, ja natuurlijk, waarom niet? Inmiddels ben ik wel erg blij met die beslissing. Het is ook nog steeds fijn om hier te komen. Zo ongedwongen, dat is voor de kleinkinderen ook heel fijn”, vertelt Willy.

Alleen zijn is lastig
Inmiddels zet Willy zich ook als vrijwilliger op Natuurbegraafplaats Mepperdennen. “Ik werd hiervoor gevraagd en ik wilde wel graag, maar ik wist niet of ik het zou kunnen. Maar ik heb toen een heel fijn gesprek gehad met Alice, de locatiebeheerder van Mepperdennen. Ze zei: “Probeer het maar gewoon en als het niet gaat, kun je er altijd weer mee stoppen.” Na deze geruststellende woorden heeft Willy toch de stap durven zetten en daar is ze nog steeds blij om. “We hebben altijd veel mensen om ons heen gehad en dan is alleen zijn wel heel lastig. Ik vind het ook mooi om iets voor mensen te kunnen betekenen. Ook al is het maar een e-car besturen of koffie schenken. Er komen zo vaak mensen nog even bij je langs om je te bedanken.” Zoon Geert lacht. “Nou, toen je dit ging doen heb ik ook wel even mijn bedenkingen gehad”, biecht hij op. Willy is even stil en zegt dan: “Nou, ik heb het wel één keer lastig gehad. Dat was tijdens de plechtigheid van een man van dezelfde leeftijd als Geert. Er kwamen toen foto’s voorbij van een echte levensgenieter. Vakanties, de kinderen, hapje, drankje, weet je wel? Dat leek zoveel op het leven van Geert dat ik daar wel een paar dagen wat last van had. Gelukkig is dat bij die ene keer gebleven.”

’t Komt wel goed
We wandelen naar het plekje van Geert om een foto te maken. Ze hoeven niet lang te zoeken naar het graf, want ze komen met enige regelmaat nog eens terug op deze plek. “Je hebt niet het gevoel dat je ernaar toe moet, om het plekje te onderhouden of zoiets”, legt Willy uit. “Je gaat er gewoon alleen naartoe als je de behoefte voelt en dat maakt het fijn.” Op het graf ligt een grafmarkering in de vorm van een boomschijf met daarop de tekst: ‘’t Komt wel goed’. “Zijn aanwezigheid voelen we meer om ons heen, in het dagelijks leven”, zegt Willy. “Maar toch ben ik heel blij met de keuzes die we samen hebben gemaakt. Dit is waar Geert hoort te zijn, dit is zijn plekje. Hoe gek dat ook mag klinken.”