Paddenstoelen op Mepperdennen
Het bos van Natuurbegraafplaats Mepperdennen is rijk aan paddenstoelen, zo mochten we ook dit najaar weer aanschouwen. We hebben zoveel mogelijk verschillende exemplaren getracht vast te leggen om u deelgenoot te maken van de diversiteit aan zwammen, bovisten en boleten. Heeft u zelf ook een mooie foto gemaakt, of een foto van een paddenstoel die hier niet tussen staat? We vinden het heel leuk om deze te ontvangen: media@mepperdennen.org.
Zou u zelf al deze paddenstoelen ook eens willen aanschouwen? Tussen zonsopgang en zonsondergang bent u van harte welkom voor een wandeling. Ook geven wij iedere tweede en vierde zondag van de maand een groepsrondleiding, waarbij we u ook graag van informatie voorzien. U kunt zich hier opgeven voor een groepsrondleiding.
De grote oranje bekerzwam is een opvallend exemplaar. Je zou ze haast aanzien voor een sinaasappelschil. Als je deze zwam op de grond ziet, dan zijn er in de buurt vast nog veel meer! Meestal kun je ze vinden op open, zonnige plaatsen.
Het stobbezwammetje groeit in dichte groepen op stobben en stronken van de eik, els, berk en wilg. De hoed is eetbaar en heeft een iets bittere, radijsachtige smaak.
De parelstuifzwam tref je aan op humusrijke grond in loof- en naaldbossen. Bij rijping wordt de buitenwand steeds dunner en zal uiteindelijk bij de top opengaan. Door de druk van buitenaf worden de sporen daardoor naar buiten geblazen.
De gewone zwavelkop is een giftige paddenstoel. De steel is van binnen hol. De paddenstoel groeit in dichte groepen en de voet van loof- en naaldbomen in bossen of plantsoenen.
De koningsmantel groeit, vaak met meerdere bijeen, op tamelijk verse stronken van dood naaldhout, of in gemengde bossen op arme grond.
Het gewoon elfenbankje groeit dakpansgewijs in groepjes en heeft een witte rand. Het elfenbankje komt het meest voor op stronken en stobben van afgezaagde bomen, in bijvoorbeeld bossen en houtwallen.
De parelhoenchampignon is giftig en komt voor op humusrijke, voedsel- en kalkrijke grond.
De grote kale inktzwam is eetbaar, maar veroorzaakt een alcoholintolerantie tot 72 uur na het eten van kale inktzwammen. De grote kale inktzwam komt over het algemeen voor in groepen of bundels op stronken van loofbomen of begraven hout.
De vliegenzwam is een opvallende verschijning die veelal groeit in loofbossen, in nauwe associatie met berk, tamme kastanje, eik, beuk, den en spar.
De reuzenbovist kan gemakkelijk 50-75 centimeter in doorsnede worden. Het is een paddenstoel die tussen eind mei en eindoktober kan worden ontdekt. In jonge vorm -stevig en wit- is de reuzenbovist eetbaar.
De bruine bundelridderzwam leeft van de afbraak van dood plantaardig materiaal. Bruine bundelridderzwammen worden beschouwd als eetbare en smakelijke paddenstoelen, maar alleen de hoed kan gegeten worden.
De slanke anijstrechterzwam ruikt sterk naar anijs en komt voor in loofbossen, op rijke zandgronden en op graslanden.
De roodbruine schijnridderzwam groeit tussen bladeren en naalden en in humus van loof- en naaldbos op voedselrijke grond. Hij is bekend vanwege het vormen van heksenkringen.
De plooistuifzwam komt voor in naald- en loofbossen en behoort tot het geslacht bovisten.
De groene anijstrechterzwam ruikt sterk naar anijs en is zeer goed te eten. De kleur is eerst grijsgroen tot blauwachtig groen, later bruingrijs met een groene tint.
De botercollybia groeit op zure, zandige bodem, bij loof- en naaldbomen. (augustus-december).
De bittere boleet is niet giftig, maar is zo bitter dat deze niet voor consumptie geschikt is. Groeit op zure bodem in loof- en naaldbossen.
De berkenboleet is eetbaar en smakelijk, maar giftig indien rauw gegeten. Zoals de naam doet vermoeden, groeit de berkenboleet voornamelijk bij berken.
Geplaatst in Mepperdennen, Natuur
