Leida van den Berg: “Ik beloofde Karel onze zoon opnieuw te begraven”

Toen Karel van den Berg op zijn sterfbed lag, stelde zijn vrouw Leida hem de vraag: “Zou je het mooi vinden als Henk naast je komt te liggen?”. Karel had geknikt. Dat zou hij mooi vinden.

“Zolang wij er zijn, komt het goed”

“Onze zoon Henk overleed in 1997 aan kanker, toen hij nog maar 34 jaar was”, vertelt Leida. Ze begroeven hem op de begraafplaats in Elim. Jarenlang bezoeken en verzorgen Leida en Karel zijn graf.  Op een dag treft Leida bordjes bij enkele graven. Ze realiseert zich dat het graven zijn waarvan het grafrecht is verlopen.  Janneke, de vrouw van Henk,  beaamt dat dit binnenkort ook zal gelden voor het graf van Henk. “Maar zolang wij er zijn, komt het goed”, stelt Leida haar gerust. Deze gedachte blijft door Leida’s hoofd spoken. Heel goed beseft ze namelijk dat er een tijd zal komen dat zij er ook niet meer zullen zijn.

Een bijzonder verzoek

Na de begrafenis van haar man op Natuurbegraafplaats Mepperdennen houdt Leida zich aan haar belofte. Ze neemt contact op met uitvaartverzorgster Manon Snoeker om de herbegraving van haar zoon te realiseren. Leida heeft daarbij één bijzonder verzoek, namelijk of Manon bij de opgraving aanwezig wil zijn. “Ik had het nog nooit meegemaakt, maar ik vond het heel bijzonder hier bij te zijn. Het voelde alsof ik namens de familie een beetje de zorg voor mijnheer op mij nam”, vertelt Manon. “Ik was getroffen door de zorgvuldigheid waarmee het proces gepaard ging en ik vond het hartverwarmend om zoveel jaar na overlijden op deze manier stil te staan bij een overleden mens.”

“Nú kan ik iets afsluiten”

De herbegraving op Mepperdennen is een emotioneel moment. Tijdens de wandeling richting het graf loopt Leida naast Janneke. Janneke kijkt haar aan en zegt: “Nú kan ik iets afsluiten.” Het betekent veel voor Leida om haar schoondochter dit na al die jaren te horen zeggen. Ook voor Leida zelf geeft het rust dat haar man en zoon herenigd zijn op Mepperdennen. “Het geeft vooral zo’n goed gevoel dat Karel nog heeft geweten dat zijn zoon naast hem zou worden herbegraven.”

Nú is het goed

Nog altijd bezoekt Leida regelmatig het graf van haar man en zoon. Vaak samen met één van haar kleinkinderen. Vandaag is kleindochter Rose mee. Leida strijkt met haar hand over de boomschijf van haar man.  “Hij zei zelf altijd; ‘Het is goed zo’. Dat hebben we ook op zijn boomschijf laten graveren”, legt ze uit. De tekst is nog altijd goed leesbaar. Leida en Rose halen herinneringen op en tussendoor wordt er veel gelachen. “Dat is belangrijk hoor, om te blijven lachen. Er is al genoeg verdriet geweest. Maar ze zijn weer herenigd en het is goed zo. Nú is het goed.”

Meer informatie

Wilt u meer weten over herbegraven op Mepperdennen? Leest u dan hier verder.