Lichtpuntjes

De donkere dagen voor kerst. Voor veel mensen een gezellige en feestelijke periode. Maar voor wie een dierbare moet missen soms juist een wrange herinnering aan wat ook voor hen ooit de mooiste tijd van het jaar was. Die ene stoel aan tafel die zo pijnlijk zichtbaar leeg is.

Op de radio de Top 2000. “Het het nog nooit zo donker west, of ’t wer altied wel weer licht”, aldus Ede Staal. Een mooi oud gebruik, wat uit die gedachte is voortgekomen, is het blazen op de midwinterhoorn. Hiermee wordt al jarenlang traditiegetrouw de komst van het licht ingeluid.

Zo ook vandaag op Natuurbegraafplaats Mepperdennen. De serene rust, die daar zó kenmerkend is, wordt deze ochtend doorbroken door het karakteristieke geluid van de midwinterhoorn. Eerst klinkt het nog van ver maar steeds komen we dichterbij de warme klanken van de prachtig vervaardigde instrumenten. De heerlijke en frisse midwinterwandeling zit er dan bijna op.

We lopen met zijn allen weer richting het ontvangsthuis waar Marchien ons al staat op te wachten met warme chocolademelk, koffie, kruidenthee en een heleboel lekkers. We worden omarmd door de  behaaglijke warmte en de knusse sfeer. Het viertal midwinterhoornblazers, de Scharreblaozers uit Westerbork, zoeken ook de warmte van het huis weer op.

Hun midwinterhoorns staan genoeglijk in een hoekje van de hal, alsof ze zojuist het eerste lichtpuntje hebben afgevinkt.

 

 

Geplaatst in Mepperdennen